در تاريخ 26 ژوئيه 1956م، جمال عبدالناصر رئيس جمهور مصر، كانال سوئز را كه از دهه ‏هاي پاياني قرن نوزدهم در مالكيت يك شركت انگليسي و فرانسوي بود، ملي اعلام كرد و به دنبال آن، نيروهاي مصر اداره كانال را بر عهده گرفتند. اين امر با عكس‏العمل شديد رژيم صهيونيستي و دولت فرانسه و انگلستان روبرو شد. ازاين رو، پس از برگزاري نشستي مشترك، تصميم به حمله به خاك مصر گرفتند. با تجاوز نيروهاي نژادپرست صهيونيستي به شبه جزيره سينا در 29 اكتبر 1956م و حمله چتربازان انگليسي و فرانسوي به منطقه كانال سوئز در دو روز بعد از آن، جنگ كانال سوئز آغاز شد. اين تجاوزات، در سراسر جهان با نفرت و انزجار روبرو شد و حتي در فرانسه و انگليس نيز مخالفت‏هاي زيادي ايجاد كرد. در پنجمين روز جنگ، دولت شوروي هم از موقعيت استفاده كرد و به مجارستان حمله برد كه سازمان ملل هر دو تجاوز را محكوم نمود. در اين ميان، مصري‏ها با غرق كردن چند كشتي در طول كانال سوئز، اين شاهراه دريايى را مسدود ساختند. نيروهاي متجاوز، سرانجام تحت فشار امريكا به تصميمات سازمان ملل گردن نهادند و عمليات نظامي را كه به جنگ سوئز و جنگ صد ساعته نيز شهرت يافت، در پنجم نوامبر 1956م متوقف كردند. پس از آن، نيروهاي حافظ صلح ملل متحد از نيمه نوامبر 1956م در طول كانال سوئز مستقر شدند و عمليات تخليه قواي متجاوز از خاك مصر تا روز 22 دسامبر پايان يافت. ناكام ماندن بريتانيا، فرانسه و رژيم صهيونيستي در رسيدن به اهدافشان در اين جنگ موجب تحكيم جايگاه سياسي عبدالناصر در جهان عرب شد و اين خود، سبب تقويت جبهه ضد صهيونيستي گرديد.